پاراتیروئیدکتومی | جراحی غده پاراتیروئید چه زمانی انجام می‌‌شود؟

۱,۴۸۷

پاراتیروئیدکتومی (Parathyroidectomy)، یک جراحی برای برداشتن یک یا چند غدد پاراتیروئید یا توموری است که غده پاراتیروئید را تحت تاثیر قرار می‌‌دهد. غدد پاراتیروئید چهار ساختار کوچک هستند که هر کدام اندازه‌ای معادل دانه برنج دارند که در پشت تیروئید در پایین گردن قرار گرفته‌اند. این غدد هورمون پاراتیروئید را می‌سازند که به حفظ تعادل مناسب کلسیم در جریان خون و همچنین در بافت‌های بدن که برای عملکرد صحیح به کلسیم نیاز دارند، کمک می‌کند. هورمون پاراتیروئید برای عملکرد صحیح اعصاب و ماهیچه‌ها و برای سلامت استخوان‌ها نیز ضروری است.

پاراتیروئیدکتومی اغلب برای درمان غدد پاراتیروئید بیش فعال (وضعیتی به نام هیپرپاراتیروئیدیسم) و یا درمان تومور این غدد انجام می‌‌شود. در بسیاری از موارد، برای درمان موثر پرکاری پاراتیروئید، تنها یکی از غدد پاراتیروئید باید برداشته شود.

چرا جراحی پاراتیروئیدکتومی انجام می‌شود؟

اگر یک یا چند غده پاراتیروئید مقدار زیادی هورمون پاراتیروئید تولید کند (هیپرپاراتیروئیدیسم) ممکن است به این جراحی نیاز داشته باشید. پرکاری پاراتیروئید باعث می‌شود که کلسیم بیش از حد در خون وجود داشته باشد که می‌تواند منجر به تعدادی از مشکلات، از جمله استخوان‌های ضعیف، سنگ کلیه، خستگی، مشکلات حافظه، درد عضلات و استخوان، ادرار بیش از حد و درد معده شود.

هیپرپاراتیروئیدیسم اولیه

این جراحی اغلب برای درمان هیپرپاراتیروئیدیسم اولیه استفاده می‌‌شود و زمانی اتفاق می‌افتد که یک یا چند غده پاراتیروئید بیش از حد فعال باشد. شایع‌ترین علت این بیش فعالی، آدنوم است (آدنوم یا آدنوم به تومور خوش‌خیم با منشأ بافت غددی گفته می‌شود). همچنین این بیماری زمانی که غدد پاراتیروئید بزرگ می‌‌شوند (هیپرپلازی) نیز ممکن است رخ دهد.

تومور سرطانی یک علت نادر هیپرپاراتیروئیدیسم اولیه است. هنگامی که افزایش کلسیم خون ناشی از هیپرپاراتیروئیدیسم اولیه منجر به بروز علائم می‌‌شود، اغلب برای کاهش میزان کلسیم در بدن به جراحی پاراتیروئیدکتومی نیاز است اما اگر قبل از سن 50 سالگی به هیپرپاراتیروئیدیسم اولیه مبتلا شوید؛ پزشک ممکن است به شما پیشنهاد جراحی دهد حتی اگر علائمی نداشته باشید.

هیپرپاراتیروئیدیسم ثانویه

شکل دیگری از این اختلال که هیپرپاراتیروئیدیسم ثانویه نام دارد، گاهی نیاز به جراحی خواهد داشت. هیپرپاراتیروئیدیسم ثانویه در نتیجه یک وضعیت پزشکی دیگر مانند بیماری کلیوی، ایجاد می‌‌شود که در آن هورمون پاراتیروئید در پاسخ به سطوح پایین کلسیم و ویتامین D افزایش می‌یابد. این مورد اغلب بدون جراحی پاراتیروئید قابل درمان است اما اگر علائم پس از درمان باقی بماند؛ ممکن است پاراتیروئیدکتومی توصیه شود.

خطرات پاراتیروئیدکتومی چیست؟

پاراتیروئیدکتومی به طور کلی یک روش بی‌خطر است اما مانند هر جراحی دیگری، خطر عوارضی را به همراه دارد. مشکلات احتمالی که ممکن است بعد از این جراحی رخ دهد عبارتند از:

عفونت
تجمع خون (هماتوم) در زیر پوست گردن که باعث تورم و فشار می‌‌شود
سطوح پایین کلسیم طولانی مدت به دلیل برداشتن یا آسیب به هر چهار غده پاراتیروئید
سطوح بالای کلسیم مداوم یا مکرر به دلیل غده پاراتیروئیدی که در طی جراحی خارج نشده یا غده پاراتیروئید دیگری که پس از جراحی بیش از حد فعال می‌‌شود.

روند جراحی پاراتیروئیدکتومی

ممکن است لازم باشد برای مدت معینی قبل از جراحی از خوردن و آشامیدن خودداری کنید. پزشک دستورالعمل‌های خاصی را به شما ارائه می‌‌دهد. شما نیز قبل از جراحی، از یکی از دوستان یا اعضای خانواده خود بخواهید که به شما کمک کنند تا بعد از عمل به خانه برگردید.

تست‌های تصویربرداری قبل از عمل

یک یا چندین مورد از تست‌های تصویربرداری ممکن است برای تعیین محل غده پاراتیروئید یا غده‌هایی که بیش از حد فعال هستند استفاده شود.

اسکن پاراتیروئید (Sestamibi): برای این اسکن، یک دوز سستامیبی در رگ داده می‌‌شود. Sestamibi یک رنگ رادیواکتیو است که توسط غدد پاراتیروئید بیش فعال جذب می‌‌شود و می‌توان آن را با یک اسکنر که رادیواکتیویته را تشخیص می‌‌دهد، پیدا کرد. سی تی اسکن (CT) ممکن است با اسکن sestamibi ترکیب شود تا به آسان‌تر یافتن مشکلات مربوط به غدد پاراتیروئید کمک کند.
سونوگرافی: اولتراسوند از امواج صوتی برای ایجاد تصاویری از غدد پاراتیروئید و بافت اطراف استفاده می‌‌کند. دستگاه کوچکی که روی پوست نگه داشته شده می‌شود (مبدل)، امواج صوتی با تناسب بالا را می‌فرستد و انعکاس امواج صوتی را هنگام مشخص شدن ساختارهای داخل بدن ضبط می‌‌کند. یک کامپیوتر پژواک‌ها را به تصاویری تبدیل می‌‌کند که روی صفحه نمایش دیده می‌‌شوند. سونوگرافی همچنین می‌تواند برای شناسایی گره‌های تیروئیدی که ممکن است در طول پاراتیروئیدکتومی نیاز به درمان داشته باشند استفاده شود.

تصویربرداری CT 4 بعدی: این یک نوع سی تی اسکن است که می‌تواند برای کمک به یافتن محل غده پاراتیروئید بیش فعال استفاده شود. در این نوع تصویربرداری از رنگ کنتراست برای نشان دادن غده پاراتیروئید استفاده می‌‌کند.
PET-Coline CT: این مورد مطالعه‌ای است که ممکن است برای تعیین محل غدد پاراتیروئیدی انجام شود که با تصویربرداری دیگر نمی توان آنها را یافت. این آزمایش معمولاً بعد از جراحی قبلی که ناموفق بوده است استفاده می‌‌شود.

در طی فرآیند جراحی

پاراتیروئیدکتومی با بیهوشی عمومی انجام می‌‌شود. بیهوشی عمومی بدون استفاده از شل کننده های عضلانی به جراح اجازه می‌‌دهد تا از نظارت بر عصب برای کمک به شناسایی اعصابی که به حنجره می روند استفاده کند. آزمایش خون شریانی برای اندازه گیری هورمون پاراتیروئید معمولاً در طول جراحی انجام می‌‌شود. از نتایج آزمایش خون شریانی برای کمک به تأیید برداشتن تمام غدد بیش فعال استفاده می‌‌شود. چندین روش جراحی وجود دارد که می‌تواند برای پاراتیروئیدکتومی استفاده شود. هر یک از این جراحی‌ها شامل یک برش است که اغلب به صورت یک خط ظریف خواهد بود.

جراحی کم تهاجمی: این جراحی معمولا زمانی انجام می‌‌شود که تنها یکی از غدد پاراتیروئید بیش فعال باشد. جراح با استفاده از اطلاعات حاصل از آزمایشات تصویربرداری انجام شده قبل از جراحی، غده بیش فعال را شناسایی کرده و خارج می‌‌کند.
بررسی دو طرفه گردن: در این جراحی تمام غدد پاراتیروئید بررسی می‌‌شود و غدد پرکار برداشته خواهد شد. این جراحی ممکن است زمانی انجام شود که جراح نتواند غده پاراتیروئید را در سمتی که ابتدا کاوش شده پیدا کند. همچنین اگر آزمایشات تصویربرداری قبل از جراحی غده پاراتیروئید بیش فعال یا بیش از یک غده بیش فعال را نشان ندهد ممکن است انجام شود. برخی از شرایط پزشکی خطر بیش از یک غده پاراتیروئید بیش فعال را افزایش می‌‌دهند و ممکن است در این موارد یک بررسی دوطرفه انجام شود. برخی از جراحان ممکن است ترجیح دهند از این روش در همه موارد استفاده کنند.^{Parathyroidectomy}

بعد از عمل پاراتیروئیدکتومی

ممکن است متوجه ناراحتی در محل برش، یا گرفتگی خفیف صدا و گلودرد ناشی از بیهوشی شوید.
صدای خشن یا ضعیف ناشی از مشکل عصبی بسیار نادر است. اگر صدای شما پس از جراحی خشن یا ضعیف است؛ لزوماً به معنای آسیب دائمی نیست. این علائم اغلب کوتاه مدت هستند اما می‌توانند چندین هفته یا بیشتر وجود داشته باشند. اگر گرفتگی صدا بهبود نیافت ممکن است لازم باشد تارهای صوتی خود را معاینه کنید.

پس از جراحی می‌توانید طبق معمول غذا بخورید و بنوشید. بسته به نوع جراحی که انجام داده‌اید لازم است یک شب در بیمارستان بمانید.
وقتی به خانه می‌روید می‌توانید به فعالیت‌های عادی خود بازگردید. دستورالعمل‌های پزشک خود را در مورد زمان بازگشت به فعالیت‌های شدید مانند بلند کردن اجسام سنگین یا ورزش‌های شدید دنبال کنید. پس از جراحی، جای زخم در پایین گردن خود خواهید داشت. از این رو پزشک ممکن است استفاده از کرم های مخصوص را توصیه کند.

پاراتیروئیدکتومی تقریباً تمام موارد هیپرپاراتیروئیدیسم اولیه را درمان می‌‌کند

سطح کلسیم خون را به محدوده سالم برمی‌گرداند. علائم ناشی از کلسیم بیش از حد در خون ممکن است پس از این روش از بین برود یا تا حد زیادی بهبود یابد. پس از برداشتن غدد پاراتیروئید، غدد پاراتیروئید باقیمانده ممکن است مدتی طول بکشد تا دوباره به درستی کار کنند. از این رو امکان دارد به دلیل جذب کلسیم به استخوان به سطوح پایین کلسیم یا وضعیتی به نام هیپوکلسمی مبتلا شوید. اگر سطح کلسیم شما خیلی کم شود علائمی مثل بی حسی، سوزن سوزن شدن یا گرفتگی عضلات خواهید شد که این معمولاً تنها چند روز یا چند هفته پس از جراحی ادامه دارد.

پزشک ممکن است به شما توصیه کند که پس از جراحی برای جلوگیری از کاهش کلسیم، کلسیم مصرف کنید اما به طور معمول، کلسیم خون در نهایت به سطح سالم باز می‌گردد و به ندرت، هیپوکلسمی ممکن است دائمی باشد. با این حال مصرف مکمل‌های کلسیم و گاهی اوقات ویتامین D ممکن است در دراز مدت مورد نیاز باشد.