تومور گلوموس چه علائمی دارد؟
تومور گلوموس یا پاراگانگلیوما، تومورهای بافت نرم با رشد آهسته ای هستند که در سلول های گلوموس در قاعده جمجمه، سر یا ناحیه گردن ایجاد میشوند و شامل شریان های کاروتید (رگ های خونی اصلی در گردن) و ساختار های گوش میانی و داخلی (لامپ ژوگولار) هستند. تومور های گلوموس نادر و معمولاً خوش خیم (غیر سرطانی) هستند. با این حال آن ها می توانند تهاجمی شده و در حین رشد آسیب قابل توجهی به بافت ها یا اعصاب اطراف وارد کنند. لازم به ذکر است که ابتلا به تومور های بدخیم گلوموس (سرطانی)، ممکن اما بسیار نادر است.
علائم انواع تومورهای گلوموس
علائم تومور های گلوموس به محل قرارگیری تومور در ناحیه سر و گردن، بستگی دارد. شایعترین محل تشکیل تومور گلوموس، در گوش داخلی یا میانی است. توموری که در شریانهای کاروتید واقع در گردن ایجاد میشود (تومور بدن کاروتید)، ممکن است باعث علائم زیر شود:
- ایجاد توده در گردن
- گرفتگی صدا
- مشکل در بلع
تومور لامپ ژوگولار در نزدیکی ساختار گوش داخلی (تومور گلوموس ژوگولار) نیز ممکن است باعث موارد زیر شود:
- خونریزی از یک گوش
- مشکل در بلع
- گوش درد
- از دست دادن شنوایی Glomus Tumor Symptoms
- افتادگی شانه
تومور در ساختارهای گوش میانی (تومور گلوموس تمپانیکوم) ممکن است باعث:
- خونریزی از یک گوش
- از دست دادن شنوایی
- نبض یا زنگ در یک گوش
و در نهایت تومور گلوموس در گردن (تومور واگال) ممکن است با:
- ضعف یا فلج در بخشی از صورت (فلج صورت)
- ایجاد توده در گردن خود را نشان دهد.
لازم به ذکر است که در میان تومورهای گلوموس سر و گردن، بیشترین میزان شبوع برای تومورهای بدن یا بادی کاروتید با ۴۴ تا ۴۸٪ بوده که این میزان برای نوع ژوگولار ۱۶ تا ۲۴٪ یا سالیانه ۰/۰۷ در هر ضد هزار نفر می باشد که بروز آن در زنان ۳ تا ۶ برابر بیشتر از مردان است. همچنین شیوع تومور گلوموس تمپانیکوم و واگال از باقی انواع تومورهای گلوموس کمتر بوده و به ترتیب ۲۰ و ۸ ٪ می باشد.
علت ایجاد تومور گلوموس
در حالی که علل دقیق این بیماری ناشناخته است، عوامل ژنتیکی از جمله جهش ژن SDHD (ژن سوکسینات دهیدروژناز) ممکن است در ایجاد آن، نقش داشته باشند.
ترشح تومورهای گلوموس
گاهی اوقات تومور میتواند مواد شیمیایی به نام کاتکول آمینها ترشح کند که بر نوراپی نفرین یا هورمون استرس بدن تأثیر میگذارد.
اگر این اتفاق بیفتد، علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- اضطراب
- سردرد
- فشار خون بالا
تشخیص تومورهای گلوموس
اگر مشکوک به داشتن تومور گلوموس هستید، ابتدا باید با پزشک برای معاینه فیزیکی و صحبت در مورد علائم خود ملاقات کنید. پزشک ممکن است آزمایشهای تصویربرداری مانند MRI، سی تی اسکن یا آنژیوگرافی را برای بررسی تومورهای گلوموسی احتمالی توصیه کنند.
درمان تومور گلوموس
پزشک ممکن است ترکیبی از درمانها از جمله جراحی و پرتودرمانی را برای تومورهای گلوموس توصیه کنند.
آیا گامانایف میتونه درمان قطعی برای گلوموس باشه؟؟
یا حتما باید جراحی انجام بشه
گامانایف میتواند در برخی موارد درمان موثری برای گلوموس باشد، بهویژه زمانی که جراحی به دلیل محل قرارگیری تومور یا شرایط بیمار پرخطر باشد. این روش با تاباندن پرتوهای دقیق برای متوقف کردن رشد تومور عمل میکند، اما معمولاً منجر به کاهش کامل اندازه تومور نمیشود. گامانایف بیشتر برای کنترل رشد تومور یا کاهش علائم استفاده میشود. با این حال، جراحی معمولاً بهعنوان درمان استاندارد برای گلوموس توصیه میشود، بهویژه اگر تومور در دسترس باشد و بیمار در شرایطی باشد که بتواند جراحی را تحمل کند. تصمیمگیری بین جراحی و گامانایف بستگی به عوامل مختلفی دارد، از جمله اندازه و… ادامهمطلب
سلام ،تومورگلوموس داشتم ویک ماه است عمل کردم
مصرف قندونوشابه وقهوه برام ممنوعه ؟
زیادسردردمیشم علتش چیه؟
سلام بهطور کلی مصرف زیاد قند و نوشیدنیهای شیرین برای بهبود پس از جراحی مناسب نیست، زیرا میتوانند باعث التهاب و تأخیر در روند بهبودی شوند. همچنین کافئین در برخی افراد ممکن است باعث افزایش فشار خون یا تشدید سردرد شود. بهتر است میزان مصرف قهوه را محدود کنید یا در صورت امکان موقتاً آن را حذف کنید. توصیه میشود در این مورد حتماً با جراح یا پزشک معالج خود نیز مشورت کنید، چون شرایط هر بیمار متفاوت است. در رابطه با سوال دومتان علت سردرد پس از عمل تومور گلوموس میتواند به علت واکنش به بیهوشی یا داروها، تورم… ادامهمطلب
سلام پدر من تومور مغزی پاراگانگلیوما در سی پی انگل دارن و۶۲ سال سن دارند تومور دیگری در سینوس کاورنوس ژوگولار چپ دارند لطفاً راهنمایی کنید
سلام.
با توجه به تشخیص تومور پاراگانگلیوما در ناحیه سیپی انگل و تومور در سینوس کاورنوس ژوگولار چپ، لازم است که بیمار تحت معاینه حضوری و بررسی دقیق مدارک پزشکی قرار گیرد. پس از ارزیابی کامل وضعیت تومورها، تصویربرداریهای پیشرفته و بررسی عوارض احتمالی، میتوان درباره امکان جراحی یا سایر روشهای درمانی مانند پرتودرمانی یا دارودرمانی تصمیمگیری کرد.