پارگی پرده گوش چیست؟ | علل و علائم پارگی پرده گوش
پارگی پرده گوش یک حالت پزشکی است که در آن، سوراخ یا پارگی در بافت نازک جداکننده کانال گوش از گوش میانی ایجاد می‌شود. علل احتمالی پارگی شامل عفونت گوش میانی، باروتروما که ناشی از تغییرات فشار هوا است و آسیب‌های فیزیکی مانند ورود اشیاء خارجی به گوش یا ضربه‌های شدید به سر است. علائم پارگی پرده گوش نیز شامل درد شدید گوش، کاهش شنوایی، ترشحات خونی یا چرکی از کانال گوش و وزوز گوش است.
از جمله عوارض جانبی این وضعیت نیز می‌توان به کاهش شنوایی بلندمدت، عفونت‌های مکرر گوش میانی و تشکیل کیست گوش میانی (کولستئاتوم) اشاره کرد؛ همچنین بروز این عوارض می‌تواند به استخوان‌های گوش آسیب برساند. برای اینکه بتوانید از به وجود آمدن عوارض پارگی پرده گوش پیشگیری کنید، باید درمان فوری عفونت‌های گوش میانی، محافظت از گوش‌ها در برابر تغییرات فشار و جلوگیری از ورود اشیاء خارجی به گوش را در نظر داشته باشید.
در این مقاله مطالبی را بیان می‌کنیم که به شما کمک می‌کند از پرده گوش خود به خوبی محافظت کنید و در صورت پاره شدن پرده گوش، بتوانید آن را مدیریت کنید.
پرده گوش
پرده گوش یک بافت نازک و مخروطی شکل است که گوش خارجی را از گوش میانی جدا می‌کند. این غشاء در انتهای کانال گوش قرار دارد و نقش اساسی در شنوایی بازی می‌کند. پرده گوش با دریافت امواج صوتی به لرزش درمی‌آید و این لرزش‌ها را به استخوان‌های کوچکی در گوش میانی به نام استخوانچه‌ها (ossicles)، منتقل می‌کند؛ سپس سلول‌های مویی که در کوکله پر از مایع در گوش داخلی قرار دارند، این لرزش‌ها را به سیگنال‌های الکتریکی تبدیل می‌کنند و در نهایت، این سیگنال‌ها توسط عصب شنوایی به مغز منتقل می‌شوند که آن‌ها را به صدا ترجمه می‌کند.
به دلیل نقش اساسی که این قسمت از گوش در روند شنوایی ما دارد؛ پاره شدن پرده گوش مشکلات زیادی ایجاد می‌کند. پرده گوش همچنین از گوش میانی در برابر ورود آب، میکروب‌ها، ذرات و انگل‌ها محافظت می‌کند. این غشاء از سه لایه تشکیل شده است:
- لایه بیرونی از بافت‌های اپیتلیال.
- لایه میانی از بافت‌های پیوندی فیبری که غنی از عروق خونی و اعصاب هستند.
- لایه داخلی از بافت‌های مخاطی که مقادیر بسیار کمی مخاط تولید می‌کنند تا پرده گوش را مرطوب و انعطاف‌پذیر نگه دارند.
پارگی پرده گوش چیست؟
پاره شدن پرده گوش که به عنوان تمپانیک ممبران پرفوریشن، شناخته می‌شود؛ به وجود آمدن سوراخ یا پارگی در غشاء نازکی است که کانال گوش خارجی را از گوش میانی جدا می‌کند. این حالت می‌تواند منجر به کاهش شنوایی شود و همچنین گوش میانی را در معرض عفونت‌ها قرار می‌دهد.
پاره شدن پرده گوش معمولاً ظرف چند هفته بدون درمان بهبود می‌یابد اما گاهی اوقات نیاز به ترمیم با پچ یا جراحی دارد. در غیر این صورت عوارض پارگی یا سوراخ شدگی پرده گوش، زندگی روزمره فرد را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
انواع آسیب پرده گوش
پارگی پرده گوش می‌تواند به اشکال مختلفی رخ دهد و بسته به علت و شدت آسیب، دسته‌بندی‌های متفاوتی دارد. انواع رایج آسیب شامل پارگی‌های ناشی از عفونت که معمولاً در اثر فشار ناشی از مایعات تجمع یافته در گوش میانی، ایجاد می‌شود. پارگی‌های تروماتیک که به دلیل ضربه مستقیم به گوش یا تغییرات ناگهانی فشار هوا اتفاق می‌افتد. پارگی‌های باروتروماتیک نیز در اثر تفاوت فشار هوا در گوش میانی و محیط بیرونی ایجاد می‌شود و در هنگام پرواز یا غواصی رخ می‌دهد.
همچنین پارگی‌های ناشی از صداهای بسیار بلند یا انفجار (ترومای صوتی) و ورود اشیاء خارجی به کانال گوش منجر به سوراخ یا پارگی در پرده گوش می‌شود. در مواردی که پرده گوش به دلیل استفاده از تیوب‌های گوش یا بیماری‌های مزمن مانند کولستئاتوما ضعیف شده باشد؛ ممکن است پارگی پرده گوش مزمن‌تر ایجاد شود. What Causes a Ruptured Eardrum
علائم پارگی پرده گوش
آشنایی با علائم پارگی پرده گوش به افراد کمک می‌کند تا بتوانند در زمان مناسب به پزشک مراجعه کنند و برای درمان اقدام کنند. در ادامه به بررسی نشانه‌های پارگی پرده گوش می‌پردازیم:
- درد ناگهانی در گوش یا احساس فشار که به سرعت فروکش می‌کند.
- کاهش شنوایی.
- ترشحاتی که شفاف، چرکی یا خونی هستند.
- وزوز گوش و احساس سرگیجه.
در برخی مواقع این علائم منجر به تهوع یا استفراغ می‌شوند. این علائم به دلیل اختلال در عملکرد طبیعی پرده گوش و تأثیر آن بر انتقال امواج صوتی به گوش میانی به وجود می‌آید. در مواردی که پارگی ناشی از عفونت گوش میانی باشد؛ فشار ناشی از تجمع مایع باعث پارگی می‌شود و هنگامی که پرده گوش پاره می‌شود، فشار کاهش می‌یابد و درد به طور ناگهانی فروکش می‌کند اما ممکن است ترشحاتی از گوش خارج شود. این نشانه‌ها به فرد کمک می‌کند تا به موقع به پزشک مراجعه کند. پزشک نیز می‌تواند با بررسی این علائم، تشخیص پارگی پرده گوش را انجام دهد. در ادامه روند کامل و دقیق تشخیص را بررسی می‌کنیم.
تشخیص آسیب پرده گوش
تشخیص پارگی پرده گوش معمولاً از طریق معاینه فیزیکی و با استفاده از ابزارهای تخصصی مانند اتوسکوپ یا میکروسکوپ انجام می‌شود. اتوسکوپ دستگاهی است که برای مشاهده داخل کانال گوش و پرده گوش استفاده می‌شود. در صورت وجود ترشحات، ارزیابی های آزمایشگاهی برای تشخیص عفونت انجام می‌شود. تیمپانومتری نیز دستگاهی است که به داخل کانال گوش وارد شده و پاسخ پرده گوش به تغییرات فشار هوا را اندازه‌گیری می‌کند؛ سپس می‌تواند الگوهای پاسخی نشان‌دهنده پاره شدن پرده گوش را مشخص کند.
آزمایش‌های شنوایی شامل سنجش توانایی شنیدن صداها در حجم‌ها و تن‌های مختلف است که در یک اتاق عایق صدا انجام می‌شود. در صورتی که پارگی یا سوراخ در پرده گوش به خودی خود بسته نشود؛ مرحله درمان در پیش گرفته می‌شود. درمان پارگی پرده گوش نیز شامل روش‌هایی برای بستن پارگی یا سوراخ مانند استفاده از پچ پرده گوش یا جراحی است.
عوارض پارگی پرده گوش
عوارض آسیب پرده گوش شامل کاهش شنوایی، عفونت‌های مکرر گوش میانی و تشکیل کیست گوش میانی (کولستئاتوما) می‌شود. به وجود آمدن این عوارض به استخوان‌های گوش آسیب می‌رساند. کولستئاتوما حاوی پروتئین‌هایی است که به استخوان‌های گوش آسیب می‌زند و خطر عفونت‌های گوش میانی را افزایش می‌دهد. در مواردی که پارگی یا سوراخ در پرده گوش به خودی خود بسته نشود؛ عوارض جدی‌تری مانند از دست دادن شنوایی بلندمدت، سرگیجه مزمن و عفونتی که می‌تواند در گوش گسترش یابد به وجود می‌آیند.
همچنین پاره شدن پرده گوش، محیط گوش میانی را در معرض عوامل عفونی، آب و سایر مواد خارجی قرار می‌دهد. این عوارض بر کیفیت زندگی فرد تأثیر می‌گذارد و نیاز به درمان‌های پزشکی مانند آنتی‌بیوتیک‌ها، پچ‌های پرده گوش، یا جراحی برای ترمیم پرده گوش دارد. بنابراین در صورتی که علائم پارگی پرده گوش را مشاهده کردید باید به سرعت به یک پزشک متخصص مراجعه کنید. همچنین شما می توانید در رابطه با درمان پرده گوش و ترمیم آن، مقاله جراحی تمپانوپلاستی از سایت دکتر سعیدی را نیر مطالعه بفرمایید.